Nieuw Zeeland

Zondag 22 november

Na het ontbijt hebben we de auto opgehaald en begon ons laatste stuk van de reis: het noorder eiland van Nieuw Zeeland, d.w.z. een stukje ervan. Allereerst zijn we naar Whakatane gereden, naar Lukas en Heidi en de kinderen. Wat leuk om hier weer te zijn! Gezellig. Edgar had voor ons hun tent opgezet zodat we iets meer ruimte hadden. Toch wel lekker om in de tent te kunnen staan.

Maandag 23 november

Vanmorgen zijn we vertrokken om een paar dagen rond te reizen. Omdat het weer goed was en ook goed leek te blijven zijn we richting Tongariro gereden. Zes jaar geleden waren we daar ook en wilde we de Tongariro Crossing lopen. Maar de weersomstandigheden waren toen zo slecht dat het niet verantwoord was. Deze keer wilden we het graag nog eens proberen. Toen we langs de vulkanen reden viel onze mond open van verbazing. Wat is het hier mooi en wat hebben we door de regen weinig kunnen zien zes jaar geleden. Eigenlijk niets.

Op camping Discovery hebben we een cabin geboekt voor twee nachten en zijn we ons gaan voorbereiden op de wandeltocht. De shuttle naar het vertrekpunt en terug vanaf het eindpunt was al geboekt en de boodschappen waren al gedaan.Bij de camping bleek dat we ook een waterdichte regenjas en een sneldrogende broek aan moesten. Een spijkerbroek was niet verstandig. Het kan boven op de berg erg koud zijn en als het dan gaat regenen wordt het te koud. Wij naar een verhuurbedrijf en broeken, een jas en een extra rugzak gehaald.

Op de camping ons maaltje gekookt en op tijd naar bed. We moeten om tien over zes met de bus.

Woensdag 24 november

Om half zeven zijn we begonnen aan de 19,7 km. lange wandetocht langs de vulkanen. Het vroor nog een beetje en hadden alle laagjes kleding aan getrokken. Met een tas vol broodjes, repen, fruit en vooral drinken zijn we op weg gegaan. Na vier km. begonnen we te klimmen en werd het uitzicht steeds mooier. We hadden geluk met het weer, er was geen wolkje te zien. We liepen over de lava van de uitbarsting van 1975. Regelmatig stopten we even om te genieten van het uitzicht. Boven op de berg waaide het behoorlijk, onze chauffeur had verteld dat de wind vandaag een snelheid kon hebben van 50 km/uur. De gevoelstemperatuur zou daardoor tussen de 3 en -3 graden C liggen. Dat hebben we gemerkt. Het was af en toe flink koud. Het weer kan daar zomaar omslaan. Je moet dus op alles voorbereid zijn. Regelmatig stopten we dan ook om een laagje uit te trekken of juist weer aan te doen.. Het was geweldig! Deze tocht is een van de mooiste tochten die we ooit gelopen hebben. Moe maar voldaan kwamen we rondhalf drie terug op de camping. Toen we de gehuurde spullen terug gingen brengen hebben we nog een rondje gereden. Slapen was 's avonds geen probleem.

De volgende morgen zijnj we naar Napier gereden en hebben daar een kamer met balkon en uitzicht op zee. We hebben fietsen gehuurd en zijn een paar uur gaan fietsen.

Donderdag 26 november

We hebben het ontbijt op de kamer laten bezorgen en hebben op het balkon ontbeten. Daarna zijn we richting Cape Kidnappers gereden, daar is een rots waar Jan van Genten leven. Daar kun je met de trekker heen of lopend. Omdat de trekker al weg was zat er voorons niets anders op dan te lopen: 6 km. langs het strand heen en weer terug. Bijzonder om zo vlak bij de vogels tekunnen komen. Daarna zijn we direct terug gereden naar Whakatane, naar Lukas en Heidi. Nog even wat gedronken en naar bed.

Vrijdag 27 november

Met z'n zevenen zijn we vandaag naar Wai O Tapo gereden, het blijft mooi om dat park met z'n vele kleuren te zien. Na de lunch zijn we naar Rotorua gereden en daarna naar de Redwoods. Met Edgar en Lucille zijn we naar de Burried Village gegaan. In 1886 verwoestte een vulkaanuitbarsting het dorpje Te Wairoa. Ook het achtste wereldwonder: de Pink en White Terraces, werd daarbij volledig verwoest. Vanaf 1930 is een gedeelte van het dorp weer opgegraven.

zaterdag 28 november

Een heerlijke rustige morgen. Na het ontbijt hebben we met elkaar koffie gedronken en na de lunch zijn wij met Edgar en Lucille naar het "schelpenstrand" geweest. Daar hebben Edgar en Lucille ons veel laten zien, krabben, zee-anemonen, zee-egels en we hebben veel schelpen gezocht. 's Avonds zijn we met z'n allen uit eten geweest.

zondag 29 november

En dan is het tijd om afscheid te nemen. Dat is nooit mijn sterkste kant geweest, en ook vandaag was het lastig. Het was leuk om een paar dagen hier te zijn en we hebben het erg gezellig gehad.

Wij zijn naar de Coromandel gereden en hebben daar eerst een kleine wandeling gemaakt en zijn doorgereden naar de Hot Water Beach. Daar hebben we een schep gehuurd en is Henk, samen met veel anderen, een kuil gaan graven waar dan warm (soms heet) water in kwam. Omdat het maar een klein stuk is waar het warme water naar boven komt was het heel druk. Zeker toen het weer vloed werd en de zee steeds meer kuilen wegspoelde. Maar het was leuk en bijzonder.

Een stukje verder hebben we een wandeling gemaakt naar de Cathedral Cove. Rotsen waarvan het zachte gesteente door de zee wordt weggespoeld.

Nu zitten we in het Mana-Nui Motel in Whitianga. Onze laatste nacht in Nieuw Zeeland. Morgenavond vliegen we weer naar huis.